Wszyscy wiemy co to jest Czarny Piątek (Black Friday). W jednym ze sklepów internetowych wypatrzyłem świetną promocję na skarpety koszykarskie firmy Nike. Kupiłem je! Zapłaciłem za nie online, wybrałem punkt odbioru swojej paczki. Wszystkie potwierdzenia zakupu, płatności, wysłania paczki otrzymałem na maila. Pozostało mi jedno – śledzić przesyłkę na stronie internetowej InPostu.

W poniedziałek (w piątek kupiłem skarpety) sprawdzam jaki ma status paczka. Jest „w drodze”. Myślę sobie, że pewnie dojdzie najpóźniej w środę. Monitoruję ją tego dnia i widzę, że jeszcze nie dotarła. Tym razem nie wytrzymałem i poszedłem do punktu obsługi przesyłek, aby przekonać się na własne oczy czy paczuszka ze skarpetkami na mnie czeka. Czego się dowiedziałem od pani obsługującej przesyłki? „Panie Michale! Czekam na pana od poniedziałku” – oznajmiła. Ucieszyłem się, że zagram dzisiaj na treningu koszykówki w nowym nabytku. Nic bardziej mylnego! Okazało się, że system InPostu nadal twierdzi, że paczka jest w drodze i nie mogę jej odebrać. Słabo.

Dzwonię na infolinię InPostu (udało się po 30 minutach czekania), aby dowiedzieć się o co chodzi. Pani z obsługi klienta poinformowała mnie, że technologiczny problem będzie rozwiązany w ciągu godziny. Ba! Powiedziała, że telefonicznie mnie o tym poinformuje. Rewelacja. Czekam godzinę, dwie, trzy, cztery, pięć, sześć… Cisza jak na morzu. Odpuszczam temat na kilka dni, bo mam ważniejsze sprawy na głowie. Wracam do niego po paru dobach. Obserwuję status przesyłki. I co? Nadal jest w drodze. Pomimo tego, że fizycznie jest już ona dostępna. Jaja jak berety!

Ponownie próbuję dodzwonić się na infolinię. Udało mi się to zrobić dopiero po dwóch godzinach. Zostałem przełączony do działu technologicznego. Czekałem godzinę. Wymiękłem. Stwierdziłem, że przyjmę inną strategię. Nie mam czasu na dzwonienie, więc skorzystałem z formularza na stronie internetowej.

Ręce opadają. W międzyczasie otrzymałem SMS od InPostu z informacją, że mogę już odebrać swoją paczkę. Eureka! Coś się ruszyło. Lecę po skarpety. W punkcie podaję pracownicy kod z SMSa. Nie działa. Pani spróbowała jeszcze raz… system przetwarza kod. Po 10 minutach dostaję maila od InPostu z podziękowaniami za odebranie paczki. Sięgam po swoją zapłaconą paczkę ze skarpetkami, aż tu nagle zatrzymuje mnie pracownica i mówi: nie mogę jej panu wydać, bo jest problem z wydrukiem potwierdzenia. Musi pan skontaktować się z InPostem, aby odblokować tę opcję w systemie.
Zrobiłem się blady jak ściana, zaczęło mi się robić gorąco, a włosy stanęły mi dęba. Nie wierzyłem w to co się dzieje. Zdałem sobie sprawę, że InPost jest w technologicznej dupie. A ja zostałem z ręką w nocniku.

Nie mam zamiaru tracić więcej czasu na dzwonienie na infolinię, pisanie maili, reklamacji, dowiadywanie się co i jak. Liczę na to, że wreszcie będę mógł zagrać w swoich koszykarskich skarpetkach Nike’a. A teraz nawet nie wiem gdzie one są!

Po wpisaniu swojego numeru przesyłki na stronie InPostu, otrzymuję taki komunikat:

InPost, coś mi tu śmierdzi, i nie są to moje pachnące nowością skary od Nike’a…

Update 15/12/2016

InPost odpowiedział na fan page’u. A czy blogerom się należy? Mam skarpetki!

Bycie blogerem ma swoje plusy i minusy. Tak, tak, wiem, jak wszystko. Jednak mam wrażenie, że blogerzy w Polsce są źle postrzegani. Co widać na poniższym screenshocie: 

Tak czy siak informację o tym, że moja sprawa jest weryfikowana przez warszawski oddział otrzymałem tydzień wcześniej i nic to nie dało… Myślę, że pomoc przyszła z innego źródła.

Po udostępnieniu tego tekstu na moim prywatnym profilu na Facebooku oznaczyłem w poście kumpelę Magdalenę Urban, która niedawno dołączyła do teamu InPostu. Stwierdziłem, że to ona będzie moją ostatnią deską ratunku. Tak też się stało!

Około godziny 13-stej zadzwonił do mnie pan z InPostu z wiadomością, że mogę już odebrać swoją paczkę. A jeżeli będą jakieś problemy – to mam oddzwonić.
Po dwóch godzinach udałem się do punktu odbioru przesyłek. Powiedziałem, że mam odebrać paczkę. Pan z obsługi po prostu mi ją dał (wiedział o co chodzi) – bez żadnego zbędnego gadania, tłumaczenia i drukowania potwierdzenie odbioru. Także oficjalnie dziękuję Magdalenie za pomoc. Gdyby nie mój tekst na blogu to pewnie nadal bym się borykał z problemem.

Jak widać na załączonym obrazku, bycie blogerem jest przyjemne. Mam apel. Ludziska, nie wrzucajcie wszystkich blogerów do jednego worka z szafiarkami. To nie jest fair. Dziękuję za uwagę.

A całe zamieszanie wywołały te skarpetki: